Ariane labed - Attenberg (2010)

Τα ζηλεύεις;

Όχι.

Γιατί;

Είναι πολύ μικρά.

Θες να τα πιάσεις;

Για δοκιμή.

Πέλα, που τα μάρκεις.

Πιάσ' τα να σιγουρευτείς.

Με εξητάρουν.

Σ' αρέσει;

Δε θέλεις να ρωτάς συνέχεια;

Συγγνώμη.

Με σκέφτονες;

-Έσως η σηκώθη; -Όχι.

-Γιατί; -Θα λέω σου να έδεξε.

-Ναι. -Θα 'χω στα μονισίου που λέει για δύο λεπτά.

-Και μετά; -Φίλε μου.

Μπορούμε να κλείσουμε το φως;

Αχ, τελειώσα, βλέπω.

Δεν μπορώ να είσαι για να τελειωθούμε.

Κλείς τα μάτια σου.

Θέλω να σε κοιτάω.

Κλείς το φως, δεν θα μπορείς.

Μπορούμε να αφήσουμε το φως του πανιού ανοιχτό;

Ποράς να σου πω τι κόβεται με εσύ;

Μάλλον όχι, μ' είχες κατάγχωρσει.

Τι θεωρώ;

Σαν να σου χώθηκε.

Μου μοίραζε.

Θα 'σαι μεθύσεις λίγο.

Πώς;

Σταμάτα να μιλάς τόσο πολύ.

Λοιπόν...

Φλήμα ελαφρά τα χείλη...

και προτείνω τη γλώσσα μου.

Μπορείς να με περιγράφεις να 'χει αυτό που κάνει.

Θα σου πάρω πίπο.

Όχι, δεν χρειάζεται.

Σα λίγο.

Μια τελειώνω.

Ο κομμόνου του είναι συνταγμένος.